In mijn gesprekken heb ik altijd een “ouderwets” schrijfboekje en pen bij me. De helft van zo’n boekje bevat uiteindelijk onleesbaar gekriebel wat ik zelf achteraf vaak nauwelijks kan ontcijferen. Van de andere helft echter, kan ik vaak het hele verhaal opnieuw vertellen. Die tweede helft bestaat uit niet geschreven woorden, maar uit (voor een buitenstaander even onleesbare) krabbels en lijnen. Mijn manier van iets begrijpen én uitleggen is tekenen wat er gebeurd. Bewust dat een groot deel van mijn gesprekpartners óf zelf ook tekende of mijn verhaal verhaalde via de vage figuren in mijn schrijfboekje, besloot ik dat ik deze manier van communiceren veel effectiever zou kunnen inzetten.
Met enige regelmaat had ik op linkedIn de posts van Jurjen (www.steadyteams.com)langs zien komen waarin getekende verhalen vaak in de achtergrond zichtbaar waren. Dus toen ik een training in “graphic facilitation” van zijn hand langs zag komen besloot ik deze te volgen. Eerst een basis leggen met technieken en symbolen om daarna in een tweede dag “live” verhalen te vertellen terwijl ik de flip-over vol tekende ter ondersteuning van mijn verhaal. Er zullen nog vele uren oefenen volgen en ik grijp nu iedere gelegenheid aan om mijn stiften erbij te pakken. Ik ben namelijk overtuigd van de kracht van beelden. En…hoe graag ik ook zelf op deze manier werk, het werkt pas echter als ook gesprekspartners of toehoorders mijn gekrabbel kunnen linken met het verhaal.
